Grammatik: Chwila

Łapię chwile i cieszę się jak mogęMam plan w głowie nie na kartce, którą strawi ogieńTak wiele jest rzeczy, po które wciąż wyciągam ręceI powoli brnę przed siebie zabierając ciągle więcejJedna chwila może dać mi szybko szczęścieAle może też w sekundę zabrać to, co najcenniejszeTaki porządek i nic na to nie poradzęWięc chwilo trwaj, jestem na twoje rozkazyCzasem żałuję jak chwila leci obokI nieważne czy jest dobra czy to zakazany owocGdy pojawia się szansa żeby żyć jak najpełniejTo korzystam a świat wtedy chowa się najgłębiejTak wiele pokus by nakarmić swoją duszęTyle samo okazji żeby w grzechu się zanurzyćTo wszystko dla ludzi, wybierz sam według uznaniaA i tak jedna chwila zadecyduje za nasTyle radości może dać ci jedna chwilaTa jedna chwila, która cementuje przyjaźńInna z kolei zniszczy nagle coś trwałegoI pogrąży cię szybko w monotonii dnia szaregoBez nich życie to tylko pusta wędrówkaBez nadziei i wiary na polepszenie jutraKto to skumał to i tak będzie je chwytałA czas się zatrzyma, ty wnieś radość do życiaChwila, za oknem rześkie powietrze i nie chcę od życia więcejTo jakby cela, ale taka, w której jest przyjemnieTo ten moment, gdy wchodzi tłusty basOtwieram swój umysł na chwilę z dźwiękiem i nie chcę więcejLitery, słowa, sens, zapach papieruObce wszechświaty, zakręty losu bohaterówI nagle czuję, że sam mógłbym pisać te słowaBo tak bliska staje się myśl autoraI nie chcę więcej, życie to rzadko świeczkiNa torcie baloniki, często nerwy i po uśmiechu głupie sprzeczkiPotem tak mocno się kochamy i czujemy równowagęRozumiemy, jakie jest to ważnePatrzę na moje miasto, z mieszkania Józka łapię myślŻe Starzyński byłby dumny, jeśli mógłby teraz żyćI widzieć wielką Warszawę, wycieram łzęI nagle rozumiem jasno, kim jestem i nie chcę więcej