Jack White: Sixteen Saltines

Ona ma naklejki na swojej szafce
I numerek chłopaka w magicznym markerze
Jestem głodny, a głód będzie marudził
Jem szesnaście solonych krakersów, po czym oblizuję sobie palce

Każdego ranka dostarczam wiadomości
Czarny kapelusz, białe buty i jestem cały czerwony
Ona ma wielką skrzynkę pocztową, którą wiesza z przodu
Śmieci wewnątrz, śmieci na zewnątrz, ona dostaje to, czego chce

Kto jest zazdrosny? Kto jest zazdrosny? Kto jest zazdrosny?
Kto jest zazdrosny o kogo?
Gdy się nudzę, nie za bardzo obchodzi mnie to, co robisz
Ale gdy jestem sam, nie myślę o niczym innym
Niż o chłopcu, który może się przełamać i dotykać Cię
Ostrza obcasów robią dziurę w łodzi ratunkowej
Skacząc i falując, rozmawiam i śmieję się podczas gdy się unosimy
Słyszę jej pogwizdywanie i wiem, że wróciła do domu
Szminka, rzęsa, stłuczone lustro, zepsuty dom

Nakarmiona siła, zmieszana siła dopóki nie upadnę martwy
Nie możesz jej pokonać, gdy ją spotkasz będziesz tym, co rzekłem
I tylko Bóg wie jaka jest metoda na jej szaleństwo

Ona nie wie, ale gdy usiądzie i wypije parę drinków
Jestem pewien, że wypiłaby dwa, lecz nie wiem za co i za kogo
A ja toczę się sam. Jestem burtą poza łodzią
Ratownik w moim gardle rozgląda się i wymiotuje

Kto jest zazdrosny? Kto jest zazdrosny? Kto jest zazdrosny?
Kto jest zazdrosny o kogo?