Regina Spektor: All the Rowboats

wszystkie te łodzie wiosłowe na obrazach
próbują odpłynąć daleko
i zatroskane twarze kapitanów
stoją skrzywieni i patrzą w fale
będą wisieć w swoich złotych ramach
na zawsze, na zawsze i na dzień
wszystkie łodzie na obrazach olejnych
próbują odwiosłować daleko, daleko

słychać ich szepczących po francusku i niemiecku
holendersku, włosku i łacinie
kiedy nikt nie patrzy dotykam rzeźby
marmurowej, złotej i miękkiej jak satyna
ale najbardziej wyjątkowe są najbardziej samotne
Boże żałuję skrzypiec
w szklanych trumnach ciągle kaszlą
one zapomniały, zapomniały jak śpiewać

najpierw gaszą światła, później zamykają
dzieła sztuki odsiadują najdłuższy wyrok
to ich wina za bycie ponadczasowymi
to jest cena którą płacisz i konsekwencje
wszystkie galerie, muzea
tu jest Twój bilet, witamy w grobowcach
to są tylko publiczne mauzolea
żywi umarli wypełniają każdy pokój
ale najbardziej wyjątkowe są najbardziej smutne
Boże żałuję skrzypiec
w szklanych trumnach ciągle kaszlą
one zapomniały, zapomniały jak śpiewać

będą wisieć w swoich złotych ramach
na zawsze, na zawsze i na dzień
wszystkie łodzie na obrazach olejnych
próbują odwiosłować daleko, daleko

najpierw gaszą światła, później zamykają
dzieła sztuki odsiadują najdłuższy wyrok
to ich wina za bycie ponadczasowymi
to jest cena którą płacisz i konsekwencje
wszystkie galerie, muzea
na zawsze, na zawsze i na dzień
wszystkie łodzie na obrazach olejnych
próbują odwiosłować daleko, daleko