Regina Spektor: All the Rowboats

Wszystkie łódki na obrazach
Próbujące się przeprawić daleko
I zaniepokojone twarze kapitanów
Ciągle skrzywione i wpatrujące się w fale
Będą wisieć w swoich złotych ramach
Na zawsze, na zawsze i jeden dzień
Wszystkie łódki na obrazach olejnych
Próbujące się przeprawić daleko, daleko
Słychać ich szept francuski i niemiecki
Holenderski, włoski i łaciński
Gdy nikt nie patrzy, ja dotykam rzeźbę
Marmurową, złotą, miękką jak satyna
Ale najbardziej wyjątkowe jest to, co najbardziej samotne
Boże, żal mi skrzypiec
W trumnach szkła przechowują kaszel
Zapomniały, zapomniały jak śpiewać
Gaszą światła, potem zamykają
Arcydzieła odsiadują najwyższe wyroki
To ich własna wina, że są ponadczasowe
To jest cena, jaką płacisz i skutek
Wszystkie galerie, muzea
Oto Twój bilet, witamy w grobowcach
To tylko publiczne mauzolea
Martwe życia wypełniają każde pomieszczenie
Najbardziej wyjątkowe jest to, co najbardziej samotne
Boże, żal mi skrzypiec
W trumnach szkła przechowują kaszel
Zapomniały, zapomniały jak śpiewać
Będą zawieszone tam, w swoich złotych ramach
Na zawsze, na zawsze i jeden dzień
Wszystkie łódki na obrazach olejnych
Próbują się przeprawić daleko, daleko
Gaszą światła, potem zamykają
Arcydzieła odsiadują najwyższe wyroki
To ich własna wina, że są ponadczasowe
To jest cena, jaką płacisz i skutek
Wszystkie galerie, muzea
Będą tam stać zawsze i jeden dzień
Wszystkie łódki na obrazach olejnych
Próbują się przeprawić daleko, daleko?