Regina Spektor: All the Rowboats

Wszystkie łodzie na obrazach
One próbują odpłynąć daleko
A zmartwione twarze kapitanów
Pozostają wykrzywione i wpatrzone w fale
One będą wisieć w swoich złotych ramach
Na zawsze, na zawsze i jeszcze jeden dzień
Wszystkie łodzie na oliwnych obrazach
One próbują odpłynąć daleko, odpłynąć daleko
Posłuchaj ich szepczących po francusku i po niemiecku
Po holendersku, po włosku i po łacinie
Kiedy nikt nie patrzy, sięgam rzeźby
Marmurowej, złotej i miękkiej niczym satyna
Ale najbardziej osobliwe są te najsamotniejsze
Boże, żałuję skrzypiec
W szklanych trumnach ciągle kaszlą
Zapomniały, zapomniały jak się śpiewa
Najpierw, gasną światła, następnie jest zamknięcie
Arcydzieła odbywające maksymalne wyroki
To ich wina za bycie ponadczasowymi
Jest cena którą płacisz i konsekwencje
Wszystkie galerie, muzea
Oto Twój bilet, witamy w grobowcach
To są po prostu publiczne mauzolea
Żyjący zmarli wypełniają każdą przestrzeń
Ale najbardziej osobliwi są najsamotniejsi
Boże, żałuję skrzypiec
W szklanych trumnach ciągle kaszlą
Zapomniały, zapomniały jak się śpiewa
Będą wisieć w tych ich złotych ramach
Na zawsze, na zawsze i jeszcze jeden dzień
Wszystkie łodzie na oliwnych obrazach
One próbują odpłynąć daleko, odpłynąć daleko
Najpierw, gasną światła, następnie jest zamknięcie
Arcydzieła odbywające maksymalne wyroki
To ich wina za bycie ponadczasowymi
Jest cena którą płacisz i konsekwencje
Wszystkie galerie, muzea
One pozostaną tam na zawszę i jeszcze jeden dzień
Wszystkie łodzie na oliwnych obrazach
Próbują odpłynąć daleko, daleko...