Boudewijn De Groot: Lage Landen

Lage Landen
Boudewijn de Groot
liggend op mijn rug
in het gras van Maas en Waal
kijkend naar de wolken
die langzaam overdrijven
n heeft het gezicht
van het allereerste meisje
lieve Inge Blaauw
ik wil altijd bij je blijven

liggend op mijn rug
in het gras der Lage Landen
kijkend naar de wolken
in hun trage glijvlucht
als de gebolde zeilen
van Bontekoe en De Ruyter
schepen vol met specerijen,
zilver en eerzucht

Lage Landen
Lage Landen
melk en honing, overvloed
en ineengeslagen handen
grootgebracht met Neerlands bloed

liggend op mijn rug
in het gras van Maas en Waal
zie ik de wolken schuimen
als de golven van de zee
de duinen en de dijken
die een weerloos volk beschermen
zijn veiliger dan 't gebed
van pastoor en dominee

liggend op mijn rug
in het gras der Lage Landen
kijkend naar de wolken
als trage wieken van een molen
ik zie de zakken meel en graan
in metershoge stapels
waarachter eens in oorlogstijd
de mensen zich verscholen

Lage Landen
Lage Landen
melk en honing, overvloed
en ineengeslagen handen
grootgebracht met Neerlands bloed

liggend op mijn rug
in het gras van Maas en Waal
hagelwitte wolken
aan een maandagmorgenwaslijn
ze zien er veelbelovend uit
en drijven vredig over
wat zouden dan opeens
die regendruppels in het gras zijn

liggend op mijn rug
in het gras der Lage Landen
zie ik een dikke grijze deken
van Delfzijl tot aan Veere
ik zie nauwelijks verschil
de gewenning is begonnen
er drijven regenwolken mee
als wolven in schaapskleren

Lage Landen
Lage Landen
melk en honing, overvloed
en ineengeslagen handen
grootgebracht met Neerlands bloed

liggend op mijn rug
in het gras der Lage Landen
zie ik donkergrijze wolken
en grilliger van vorm
n dreigt vol moordzucht
een andere ontbloot zijn tanden
ze hangen roerloos boven me
in de stilte voor de storm

Lage Landen
Lage Landen
melk en honing, overvloed
uit ineengeslagen handen
vloeit steeds vaker Neerlands bloed