Jacek Kaczmarski: Drzewo genealogiczne

Rodowód mój nie sięga bursztynowych szlakówMój praszczur się nie najadł na ciele PopielaI kiedy nie od razu budowano KrakówZabrakło także mojej krwi przedstawicielaCzy byli pod Grunwaldem - milczą kronikarzeJeżeli wzięli Moskwę - to ich tam zjedzonoBrakuje mi pradziadów w głównym nurcie zdarzeńBym mógł ich dać za przykład pro publico bonoZa to jacyś przodkowie (widzę po swych ustachKtórych krój Epikura psuje wstyd nieszczery)Musieli czuć się dobrze przy Saskich AugustachI z Ciołkiem zwiedzać chętnie ogrody WeneryA ponoć moim krewnym był żołnierz-poetaCo za Kościuszki szyj chciał biskupów, magnatówAch czyżbym po nich przejął jakobiński nietaktI czci brak dla błękitnej krwi i purpuratów?Nie słychać o mym rodzie w Noc ListopadowąI nie zasilał chyba styczniowych patroliZ Syberii żaden z moich z posiwiałą głowąNie wracał, by napisać księgę swych niedoliZa to jakiś zmarznięty francuski gwardzistaMiło ogrzał się w jednym z litewskich powiatówA znów Tatar Potockich czarnym okiem błyskałDo stołecznej działaczki "Proletaryatu"Najświeższe drzewa rodu mojego gałązkiSpłonęły za murami w Getcie i w PowstaniuLub w powojennym gruncie przyjęły się grząskimI wypuściły pączek - o nim w jednym zdaniu:Chodziłem do kościoła - oglądać witrażeW komunistycznej szkole miałem same piątkiOd dziecka byłem głodny podróży i wrażeńNieświadom, że to złego miłe są początkiNie mam blizn po kajdankach, napletek posiadamNa świat przyszedłem w czepku, nie pod ułańskim czakiemPo dekadzie wygnania - polskim jeszcze władamProszę więc o dokument, że jestem PolakiemNie ma blizn po kajdankach, napletek posiada,Na świat ten przyszedł w czepku, nie pod ułańskim czakiemPo dekadzie wygnania - polskim jeszcze władaProsi nas o dokument, że jest Polakiem!